گریه و خنده ی بی دلیل کودک . . .

مفضل بن عمرو از امام صادق (علیه السلام) درباره گریه و خنده کودکان پرسید که چرا بدون دلیل میخندند و بدون درد گریه میکنند؟!

آن حضرت در پاسخ فرمود:

هیچ طفلی نیست مگر آنکه امام زمانش را زیارت می کند و با او مناجات و راز و نیاز مینماید.

پس گریه او برای جدایی از امام است و خنده اش هنگامی است که امام سوی او روی می آورد.

این سعادت تا زمانی است که کودک به زبان بیاید. از آن زمان به بعد این در رحمت به رویش بسته و بر دل و جانش مُهر فراموشی زده میشود.

چشمهای کودکانمان را بوسه باران کنیم چرا که چشمان معصومشان به جمال دل آرای امام زمانشان روشن و منور گشته است.

______________

- به نقل از کتاب “خانواده و ترتیب مهدوی” نوشته مرتضی آقا تهرانی و محمد باقر حیدری کاشانی

 -منبع احادیث : علامه مجلسی،بحار الانوار، ج ۲۵، ص۳۸۲، ح 36

شرط سومی ندارد احوال من . . .

تسمعون کلامی وتردون سلامی 

چه کنیم تابتوانیم مصداق  " تسمعون کلامی وتردون سلامی " واقع شویم یعنی حضور امام را حقیقتا درک نماییم ؟

عده ای به خراسان جهت ملاقات با امام رضا (علیه السلام) آمدند امام از پذیرش آنها خودداری کرد ، آنها به خادم سفارش کردند که به امام بفرمایید که ما ازشیعیان پدرت امام علی (علیه السلام) هستیم .

امام درجواب آنها فرمودند: 

به آنها بگویید شیعیان پدرم سلمان وابوذر بودند کسانی که کوچکترین مخالفت رابادستورات الهی نکردند اماشما در واجبات کوتاهی می کنید خیلی ازکارها ی شما درمخالفت بااسلام است وحقوق برادران رارعایت نمی کنید باید درعمل ثابت کنید آنها ازکردارخود توبه کردند.

بعدامام آنها رابه حضور پذیرفتند به آنها درود فرستاد و هدایایی به آنها دادند

«هرکس ایمان بیاورد وتوبه کند وعمل صالح انجام دهد آنهاکسانی هستند که خداوند گناهان وبدیهای آنها راتبدیل به خوبی می کند» .

عبودیت بندگی واخلاص ( انجام واجبات وترک کردن محرمات ) حقیقت ونورانیت امامت رادردل وجان انسان آبیاری میکند وتوبه وعمل صالح انسان رابه محضرخدا واولیا ء می رساند... ان شاء الله .

_____________________________

منابع جهت مطالعه:

1 ـ‌ کتاب  شرح چهل حدیث  حضرت امام خمینی (ره) حدیث 33 .

۲ـ کتاب جهاد بانفس ازآیت الله مظاهری .

۳ـ رواق نور حاج آقای قرائتی .

زخمی از صفّین . .

بنام خدا

زخم صفین پس از سالیان دراز

 

«محیی الدین اربلی »گفت:

روزی درخدمت پدرم بودم دیدم مردی نزد اونشسته وچرت میزند درآن حال امامه از سرش افتاد وجای زخم بزرگی درسرش نمایان شدپدرم پرسید این زخم چه بوده؛ گفت: این زخم رادرجنگ صفین برداشتم.

به اوگفتند: توکجا و جنگ صفین کجا ؟!!

گفت: وقتی به مصر سفرمی کردم، مردی از اهل غزّه با من همراه گردید در بین راه در باره جنگ صفین به گفتگو پرداختیم؛

همسفرمن گفت: اگر من درجنگ صفین بودم شمشیرم را از خون علی و یارانش سیراب می کردم ...

من هم گفتم: اگر من نیز در جنگ صفین بودم شمشیر خود را از خون معاویه و پیروان او سیراب می کردم؛

اینک من وتو از یاران علی (علیه السلام) و معاویه ملعون هستیم بیا با هم جنگ کنیم ..

با هم در افتادیم و زد و خورد مفصلی نمودیم ..

گناه دل ...

بسم الله الرحمن الرحیم

 آیا گناهانی که جایش دل است حرام نیست ؟

بعضی از اهل علم چون به آنها گفته می شود این امور حرام شرعی و گناه و موجب عقاب است ، گویند:

گناه تا به مرحله ی عمل نیاید ، عقاب ندارد و تنها بودن این امور در دل تا وقتی که به بدن و جوارح گناهی نکند چیزی بر او نیست ، غافل از اینکه گناهی که تا عمل خارجی نداشته باشد ، چیزی براو نیست .

مراد، خاطره ی گناهان جارحه ای است ؛ مانند : شرابخواری ، قمار بازی ، زنا و...

اما اموری که اصلا جای آنها تنها درون آدمی است مانند : سوء ظن ، عُجب یا حِقد ، همان بودنش در دل و استمرار و بقای آن گناه است و در هر لحظه بر او واجب است آن را از دل دور سازد .

و تکرار این مطلب برای تاکید در اهمیت دادن به گناهان قلبی که همان رذایل اخلاقی است که عقلاً و شراعاً واجب است پاکی از آنها و این تزکیه و تهذیب غرض و نتیجه ی بعثت پیغمبران است .

چنانچه خداوند در آیه ی دوم از سوره ی مبارکه ی جمعه می فرماید :

« " وَیُزَکِّیهِمْ " و تا پاک سازد ایشان را »

و در سوره ی مبارکه الشمس پس از هشت مرتبه قسم یاد کردن ، می فرماید :

حتما رستگار شد کسی که نفس خویش را از آلودگیها پاک ساخت و قطعا نومید و بی بهره گشت ، کسی که نفس خویش را آلوده و گمراه ساخت .

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

قلب سلیم . ص ۳۱۳/۳۱۴  - تالیف :آیت الله شهید عبدالحسین دستغیب شیرازی (ره)

کتمان و عفت در عشق ...

بنام خدا

کتمان و عفت در عشق  :
شیخ الرئیس و خواجه‌ی طوسی در نمط نهم (مقامات العارفین) یکی از شرایط رسیدن به کمال را عشق عفیف دانسته‌اند ـ یعنی عفت را در مسئله عشق و ترقی به کمالات دخیل دانسته‌اند . 1

در روایات اسلامی نیز به این مسئله اشاره شده است که عرفا به اقتباس از روایات این مباحث را طرح نموده‌اند:

« من عشق فعفّ ثم مات مات شهیداً» ..

و « من عشق و کتم و عفّ فمات و هو شهید» ..

و « من عشق و کتم و عفّ و صبر غفر اللّه له و ادخله الجنه» ..

و « ما المجاهد الشهید فی سبیل اللّه باعظم اجراً ممّن قدر فعفً » .

عفاف در عشق ورزی از مقدمات و اسباب پیشرفت و ترقی است، اگر عفاف را در این احادیث مخصوص عشق مجازی بدانیم، پله‌ای خواهد بود برای ترقی و راه‌یابی به عشق حقیقی الهی، کتمان و عفاف و صبر هر سه از شرایط عشق است و اگر این شرایط در عشق حیوانی و نفسانی رعایت شود صعود به قلّه عشق حقیقی آسان خواهد بود.

مقام شهادت که یکی از عالی‌ترین مقامات معنوی است که به عاشق عفیف و کتوم و صبور اعطاء می­شود. کتمان و پوشیده داشتتن سرّ عشق و اندوه آن نیز از توجه عرفا و فلاسفه بدور نبوده است.

توبه ی بُشر حافی . . .

توبه بُشر حافی

به دست حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام)

در منهاج الکرامه می نویسد که :

بُشر حافی به دست موسی بن جعفر (علیه السلام) توبه نمود ،

روزی آنحضرت در بغداد از کنار منزل بُشر عبور میکرد صدای ساز و نواز از داخل منزل به گوش می رسید ،

در این موقع کنیز بُشر برای ریختن خاکروبه از خانه خارج شد ،

آنجناب فرمود : کنیز ، صاحب این خانه بنده است یا آزاد ؟؟

جواب داد :حر و آزاد است ... !!!!

موسی بن جعفر (علیه السلام) فرمود : راست می گوئی اگر بنده می بود از مولای خود ترس داشت ،

کنیز وارد منزل شد  ...

بُشر بر سر سفره شراب نشسته بود علت تاخیر کردن او را پرسید ...

جواب داد :شخصی رد میشد از من سوال کرد ، صاحب این خانه عبد است یا آزاد ، پاسخ دادم آزاد است ،

گفت : آری اگر بنده بود از آقای خود می ترسید ،

این سخن چنان در قلب بُشر تاثیر کرد که سر از پا نشناخت با پای برهنه از منزل خارج شده خود را به موسی ابن جعفر (علیه السلام) رسانید ، به دست آنحضرت توبه کرد و از گذشته خود پوزش خواسته با چشم گریان بازگشت ،

از آنروز اعمال زشت خود را ترک کرد و از جمله زُهاد به شمار رفت ، گویند چون با پای برهنه از پی موسی ابن جعفر (علیه السلام) دوید با این حال توبه کرد او را حافی ( پابرهنه ) لقب دادند. 

_____

منبع : روضات الجنات صفحه 232 ، پند تاریخ جلد 4 صفحه 232

جاذبه صفر ...!

کنار قانون جاذبه ی نیـوتن بنـویسید...

حتی یک قطره از خـونش هم به

زمـین برنگشت !!!

"زمین بی علی اصغر (ع) جاذبه ندارد"

آیا خون حضرت علی اصغر [علیه السلام] با خون شهداء فرق می کرد؟

می دانید چرا خون حضرت علی اصغر [علیه السلام] از آسمان نچکید؟

چرا خون دیگر شهداء و حتی سیدالشهداء [علیه السلام] بر زمین ریخته شد؟

حضرت علی اصغر [علیه السلام] در جنگی کشته شد که با هیچ کس مبارزه نکرده بود. وی مظلوم بی یار و یاور بود، به همین خاطر خدا نیز خودش خونخواه مظلومی است که هیچ یار و یاوری نداشته باشد. طبیعی است که خدا بخواهد این خون پاشیده شده به آسمان را نزد خود نگه دارد.