گناه دل ...
بسم الله الرحمن الرحیم
آیا گناهانی که جایش دل است حرام نیست ؟
بعضی از اهل علم چون به آنها گفته می شود این امور حرام شرعی و گناه و موجب عقاب است ، گویند:
گناه تا به مرحله ی عمل نیاید ، عقاب ندارد و تنها بودن این امور در دل تا وقتی که به بدن و جوارح گناهی نکند چیزی بر او نیست ، غافل از اینکه گناهی که تا عمل خارجی نداشته باشد ، چیزی براو نیست .
مراد، خاطره ی گناهان جارحه ای است ؛ مانند : شرابخواری ، قمار بازی ، زنا و...
اما
اموری که اصلا جای آنها تنها درون آدمی است مانند : سوء ظن ، عُجب یا حِقد ،
همان بودنش در دل و استمرار و بقای آن گناه است و در هر لحظه بر او واجب است آن را
از دل دور سازد .
و تکرار این مطلب برای تاکید در اهمیت دادن به گناهان قلبی که همان رذایل اخلاقی است که عقلاً و شراعاً واجب است پاکی از آنها و این تزکیه و تهذیب غرض و نتیجه ی بعثت پیغمبران است .
چنانچه خداوند در آیه ی دوم از سوره ی مبارکه ی جمعه می فرماید :
« " وَیُزَکِّیهِمْ " و تا پاک سازد ایشان را »
و در سوره ی مبارکه الشمس پس از هشت مرتبه قسم یاد کردن ، می فرماید :
حتما رستگار شد کسی که نفس خویش را از آلودگیها پاک ساخت و قطعا نومید و بی بهره گشت ، کسی که نفس خویش را آلوده و گمراه ساخت .
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
قلب سلیم . ص ۳۱۳/۳۱۴ - تالیف :آیت الله شهید عبدالحسین دستغیب شیرازی (ره)
