از حــــرم تا جمـــکرانت . . .
دردهایم غــــالبا پیش تـو درمـــان می شود
باکریمان کارهــــای سخت آســــان می شود
پلک بـــرهم می زنــــی روز را شب میکنی
چشـــم اگر بـــرداری از دریا بیابان می شود
خوب میدانم جهـــان وابسته الطاف توست
در حقیقت ابر با اذن تـــو بـــاران می شود
بی گمــــان وقتی بیــــایی از ســر شرمندگی
پیش مـــاه روی تو خورشــید پنهان می شود
از حــــرم تا جمـــکرانت بــال در می آورم
آســـمان زیـــر قـــدمهایم خـــیابان می شود
دست پر برگشــته هرکس دست خالی آمده
هر چــه کم آورده ام اینجا فــراوان می شود
هـر کســــی آمد به قـــم اما نیامـــد جمکران
وقت برگشتن به شهر خود پشیمان می شود
خـــوش به حال روزه داری که بـه امید کَرم
در کنار ســـفره ات افـــطار مهمان می شود
روز محشـــر نامه ی اعــــمال ما را وا مکن
حتــــم دارم واکنی حــالت پریشان می شود
در قیامت دل خــــوشم اما به لطف جـد تو
ضــامن من نیز آقـــای خــراسان می شود
- ۹۴/۰۲/۱۸