همه هستی ام به فدای تو یا امیر المؤمنین ....

سخت است آه خـــــانه نشـــینی نـــــــورها

شــــیطان به روی منبــــــر و دورش جسورها

بیست و سه سال طی شده امــــا نداشتند

چشــــمی بـــرای دیـــدن خورشــــید، کورها

این ادعای فضل و شـرافت چه مضحک است

از نـســـل بـی اصـــــــالت زنــــده به گورهــا

حــــــالا به پــــــای قتل سلیمان نشسته اند

در بـــــازی زمــــانه ‌ی نـــــــــــامـــــرد مورها

حـــــــــالا که وقت، وقتِ دفاع از ولایت اسـت

خــــــــــالی شده ست معرکه ها از حضورها

دیگر اســــاس ظلــــم و تبــــــــاهی بنا شده

بر پــــــــــایه‌ ی خـــــــــــیانت زرهــا و زورهــا

بســــــــتند دســـــــت مـــــرد خدا را حقیرها

یعنی شکسته قــــــــــامت صبر و غــــــرورها

با دست بســـــته در دل کوچه چه می کشید

بســـــتند روی فــــــــــاطمـــــه راه عـــــبورها

از بـــی کسی او در و دیـــــــــوار نـــــــاله کرد

انگار نیـــــــــــــزه رفتـــــــه به قلب صـــــبورها

در بین کوچـــــه هـای مــــــــدینه مگر چه شد

لطمه زنـان به چـــــــهره رســــیدند حــــــورها

سیلی به روی عصمت حق! نه دگر بس است

صــــــاحب عـــــزا نشسته! خــــــدای غیورها

بالای قــــــبر محسن شش مـــــاهه، مــادری

چـــــشم انتــــظار لحظه‌ ی ســـــرخ ظهور، آه 

یوسف رحیمی