حدیث چهاردهم از شرح احادیث مهدوی . . .

با نام خداوند عالی اعلی

شرح چهل حدیث از حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

 تالیف : على اصغر رضوانى

حدیث چهاردهم

استغفار در حق یکدیگر

لَوْ لا إِسْتِغْفارُ بَعْضِکُمْ لِبَعْض لَهَلَکَ مَنْ عَلَیْه . 1

اگر طلب مغفرت و آمرزش برخى از شما براى یکدیگر نبود، تمام اهل زمین هلاک مى گشتند.

شرح 

امام زمان (علیه السلام) در حدیثى طولانى خطاب به فرزند مهزیار، شیعیان را به استغفار و دعا در حقّ یکدیگر ترغیب مى کند; زیرا از آثار و برکات آن رفع عذاب از روى زمین و اهل آن است.

از آیات قرآن استفاده مى شود که دو چیز عامل ایمنى زمین از عذاب الهى در این دنیاست:

1-وجود پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) :

خداوند متعال مى فرماید:   ما کانَ اللّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فیهِمْ . 2

تا تو در میان مردم هستى، هرگز خداوند آنان را عذاب نخواهد کرد.

2-استغفار:

خداوند متعال مى فرماید: ما کانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ . 3

خداوند آنان را در حالى که استغفار مى کنند، هرگز عذاب نخواهد کرد.

از این حدیث دو نکته استفاده مى شود:

الف) گناه باعث هلاکت و عذاب مردم در همین دنیا مى شود.

ب) استغفار سبب مغفرت است، خصوصاً اگر در حقّ همدیگر استغفار کنند.

______________________________

1-دلائل الامامة، ص297 .

2-سوره ى انفال، آیه ى 33 .

3-همان .