حدیث ششم از شرح احادیث مهدوی . . .

با نام خداوند عالی اعلی

شرح چهل حدیث از حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) 

تالیف : على اصغر رضوانى

حدیث ششم

وجود همیشگى امام(علیه السلام)

أَنَّ الاَْرْضَ لا تَخْلُو مِنْ حُجَّة إِمّا ظاهِراً وَإِمّا مَغْمُور . 1

زمین، هیچ گاه، از حجّت خالى نخواهد بود; چه آن حجّت ظاهر باشد و چه پنهان.

شرح

این کلام، قسمتى از توقیعى است که امام زمان (علیه السلام) به عثمان بن سعید عمرى و فرزندش محمّد مرقوم داشته اند. حضرت (علیه السلام) بعد از سفارش هاى زیاد، به مطلبى اشاره مى کند و مى فرماید:

 

باید همیشه، در روى زمین، حجّت الهى باشد، ونمى توان حتّى لحظه اى را تصوّر کرد که امام معصوم نباشد. احتیاج انسان و دیگر موجودات به امام، ادامه ى احتیاج آنان به پیامبر است.

 

نیاز به فرد معصوم ـ چه پیامبر و چه امام ـ را از دیدگاه هاى مختلفى مى توان بررسى کرد. یکى از این وجوه، نیاز به قانون الهى و تفسیر آن از سوى معصوم است. در کتاب هاى کلام، با دلیل هاى عقلى ثابت شده است که بشر براى اصلاح زندگى دنیوى خود و رسیدن به سعادت ابدى و اخروى، نیازمند پیامبر است. نیاز بشر به دین و تفسیر صحیح از آن، ابدى است .

پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله وسلم) دین اسلام را به عنوان آخرین دین الهى، آورد و همه ى احکام و مسائل آن را بازگو کرد. پس از وفات پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) به همان دلیل هاى عقلى، باید کسانى مانند پیامبر در علم و عصمت و ... وجود داشته باشند. اینان کسانى نیستند جز امامان بزرگوار (علیهم السلام).

 

حضرت (علیه السلام) به این نکته ى مهم هم اشاره دارند که به دلیل سستى مردم در پذیرش حق، این طور نیست که همه ى امامان به حکومت برسند و یا در میان مردم حاضر باشند،

همان طور که همه ى انبیا و اوصیاى الهى گذشته نیز، به حکومت دست نیافتند و برخى نیز تا مدّتى در غیبت به سر بردند.

 

________________________

1-کمال الدین، ج2، ص511، ح42 ;  الخرائج و الجرائح، ج3، ص1110، ح26 ;  بحارالأنوار، ج53، ص191، ح19 .