خشوع منافقانه ...!

با نام خداوند عالی اعلی

خشوع منافقانه یعنی همراه نبودن خشوع ظاهری با خشوع باطنی

برای مشاهده ی تصویر،در اندازه ی اصلی روی آن کلیک کنید.

من مواعظ النبی صلی الله علیه وآله وسلّم:

إیّاکم وتخشّع النّفاق وهو أن یُری الجسد خاشعاً والقلب لیس بخاشع. (1)

مراد از خشوع در این حدیث، خشوع در مقابل خداوند است در حال نماز و دعاء و ذکر، اگر انسان طوری باشد که وقتی کسی به او نگاه می‌کند خشوع را در او احساس کرده و توّهم می‌کند که دارای قلب خاضعی است، اما در باطن هیچ خبری نباشد، خشوع منافقانه است.

از دعائی که در صحیفه ثانیه سجادیه به این مضمون نقل شده که :

« اللهم ارزقنی عقلاً کاملاً و... و لبّاً راجحاً » (2)

استفاده می‌شود که انسان لبّی دارد و قشری، قشر او همین ظاهر و لُبّ او باطن وی می‌باشد و اگر قشر ما راجح و خاشع و ذاکر باشد و لُبّ ما غافل و غرق در مادیات باشد بسیار مذموم است. 

((( پروردگارا به ما لبّ راجح روزى گردان ))))

« وَ قَالَ ص إِیَّاکُمْ وَ تَخَشُّعَ النِّفَاقِ وَ هُوَ أَنْ یُرَى الْجَسَدُ خَاشِعاً وَ الْقَلْبُ لَیْسَ بِخَاشِع »‏
ترجمه :
پیامبر(صلی ‌الله‌علیه ‌وآله) فرمودند:

زنهار از خشوع (و سر سپردگى) دروغین، و آن چنان باشد که تن در حال خشوع به نظر آید ولى دل سرسپرده نباشد.

ثُمَّ قُلْ مَا کَانَ عَلِیٌّ ع یَقُولُهُ فِی سَحَرِ کُلِّ لَیْلَةٍ رَکْعَتَیِ الْفَجْرِ :اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَغْفِرُکَ مِمَّا تُبْتُ إِلَیْکَ مِنْهُ ثُمَّ عُدْتُ فِیهِ

خدایا از تو آمرزش خواهم از هر گناهى که بدرگاه تو از آن گناه توبه کرده ولى دوباره (توبه شکسته و) انجامش داده ‏ام.

وَ أَسْتَغْفِرُکَ لِمَا أَرَدْتُ بِهِ وَجْهَکَ فَخَالَطَنِی فِیهِ مَا لَیْسَ لَکَ

و از تو آمرزش خواهم از آن اعمالى که منظورم در ابتداى کار تنها رضاى تو بوده ولى در حین عمل چیزهاى ریائى دیگرى که براى غیر تو (نیز) بوده در آن مخلوط گشته است.

وَ أَسْتَغْفِرُکَ لِلنِّعَمِ الَّتِی مَنَنْتَ بِهَا عَلَیَّ فَقَوِیتُ بِهَا عَلَى مَعَاصِیکَ

و از تو آمرزش خواهم براى نعمتهائى که بدادن آنها بر من منت نهاده‏اى ولى من بوسیله آنها بر نافرمانى تو نیرو گرفته‏ام.

أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِی لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ عالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ ... الرَّحْمنُ الرَّحِیمُ لِکُلِّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ وَ لِکُلِّ مَعْصِیَةٍ ارْتَکَبْتُهَا

آمرزش خواهم از آن خداوندى که معبودى جز او نیست، زنده پاینده، داناى غیب و شهود، مهر پیشه و بخشنده، از هر گناهى که انجام داده‏ام، و هر نافرمانى که مرتکب شده‏ام.

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی عَقْلًا کَامِلًا وَ عَزْماً ثَاقِباً وَ لُبّاً رَاجِحاً وَ قَلْباً ذَکِیّاً وَ عِلْماً [عَمَلًا] کَثِیراً وَ أَدَباً بَارِعاً وَ اجْعَلْ ذَلِکَ کُلَّهُ لِی وَ لَا تَجْعَلْهُ عَلَیَّ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ

خدایا عقلی کامل و تصمیمی نافذ و خردی برتر و دلی هوشیار و پاک و علمی [عملی] زیاد و ادبی نیکو روزیم کن و تمام اینها را به سبب مهربانیت به سود من قرار ده نه به زیانم ای مهربان ترین مهربانان

سپس پنج مرتبه بگو:

ثُمَّ قُلْ خَمْساً أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِی لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ وَ أَتُوبُ إِلَیْه‏.:

_________________________________

1) تحف العقول ، حسن بن شعبه حرانی، ص 60 ؛  بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 74 ص166 ؛

2) المصباح للکفعمی‏، ابراهیم بن على عاملى کفعمى‏، ص 63 ؛بحار الانوار، علامه مجلسی، ج 84، ص 325 ؛