با نام خداوند عالی اعلی
معاد ، بازگشت به جدی ترین زندگی
نویسنده: اصغر طاهرزاده
با نام خداوند عالی اعلی
معاد ، بازگشت به جدی ترین زندگی
نویسنده: اصغر طاهرزاده
با نام خداوند عالی اعلی
گفتار اول -(2) :
در عرف و ادبیات دینی ما، اغلب مناجات در مورد نجوا و
سخنان خصوصی انسان با خدا به کار میرود و شرایط روحی خاص و شرایط بیرونی ایجاب
میکنند که انسان آهسته با خداوند سخن گوید. مثلاً وقتی انسان میخواهد در پیشگاه خداوند
به گناهان خود اعتراف کند، چون مایل نیست دیگران از گناهان و عیوب او باخبر شوند،
آهسته در پیشگاه خداوند به گناهانش اعتراف میکند و بههیچوجه با دادوفریاد
گناهانش را برنمیشمارد تا دیگران از آنها مطلع گردند.
همچنین گفتوگوهای عاشقانه بین عاشق و معشوق بهصورت رمزی و خصوصی مطرح میشوند و هنگامی که بنده عاشق در برابر معشوق و معبود خود قرار گرفته، آهسته به نجوای با معشوق میپردازد و طبع این گفتوگوهای عاشقانه و محبتآمیز ایجاب نمیکند که بلند و بهگونهای ادا شوند که اغیار از آنها باخبر شوند.
در مقابل مناجات، «ندا» به صدایی گفته میشود که بلند و فریادگونه
است که انسان از راه دور کسی را صدا میزند و یا از راه نزدیک، ولی نه بهقصد
رساندن صدا به طرف مقابل، بلکه با انگیزهای دیگر، مانند آرام شدن و تخلیه روانی
صدای خود را بلند میکند.
بر این اساس، وقتی انسان خدا را ندا میدهد و با صدای بلند
و فریادگونه او را میخواند که گرفتاریها و سختیها او را در کمند خود گرفتهاند
و او برای رهایی از گرفتاریها و سختیها و با ناراحتی خداوند را به فریادرسی خود
فرامیخواند. در برابر این دو واژه، «دعا» دارای مفهوم عام و معنایی گسترده است و
به خواستن با هر زبانی و با هر کیفیتی، خواه از راه دور باشد یا نزدیک و خواه بلند
باشد و خواه آهسته، دعا اطلاق میگردد.
در آغاز مناجات شعبانیه هر سه واژه «دعا»، «ندا» و «مناجات» به کار رفته است و معصوم (علیه السلام) میفرماید:
وَاسْمَعْ دُعَائِی إِذَا دَعَوْتُک وَاسْمَعْ نِدَائِی إِذَا نَادَیْتُک وَأَقْبِلْ عَلَیَّ إِذَا نَاجَیْتُک؛(1)
»و بشنو دعایم را آنگاه که تو را میخوانم و بشنو ندایم را آنگاه که تو را ندا میکنم و رو به من آور آنگاه که با تو مناجات میکنم «.
با نام خداوند عالی اعلی
گفتار اول -(1)
)بررسی معناشناختی مناجات و جایگاه آن در آموزههای دینی(
مفهوم مناجات و پارهای از مصادیق آن در قرآن
کلمه مناجات و نجوا که همخانواده
هستند، در لغت عرب به معنای درگوشی سخن گفتن و راز گفتن و سخن گفتن خصوصی با دیگری
میباشند. برخی برآنند که نجوای در کلام به این حاصل میشود که جمعی یا دو نفر در
خلوت با یکدیگر سخن گویند، خواه سرّی سخن گویند و خواه آشکارا. پس سرّی و درگوشی
سخن گفتن در معنای مناجات نهفته نیست و مناجات سخنی است که دور از اغیار باشد.(1) با این لحاظ مناجات با آهسته سخن گفتن
بیشتر تناسب دارد تا با بلند سخن گفتن و آواز برآوردن. بر این اساس خواندن مناجاتی
که از اهلبیت(علیهم السلام) وارد شده و یا اشعاری که برخی در نجوای خویش با خدا سرودهاند،
نجوا و مناجات نیست بلکه خواندن مناجات است. چه اینکه در دعا کردن، انسان بهقصد انشا
چیزی را میخواند و از خدا درخواست میکند و خواندن دعاهایی که از سوی اهلبیت(علیهم السلام) وارد شده، دعای خود انسان بهحساب نمیآید، چون انسان به هنگام
خواندن آنها قصد انشا ندارد و به قصد حکایت جملاتی را بیان میکند و در این صورت
انسان دعا نمیکند، بلکه به خواندن دعا میپردازد و گاهی شخصی که آن دعاها را میخواند
توجهی به معانیشان ندارد.
به هرحال، مناجات به معنای رازگفتن و خصوصی سخن گفتن است و گاهی مناجات بین دو انسان صورت میپذیرد و گاهی بین انسان و خدا و گاهی بین خدا و انسان. از شمار قسم اول و مصادیق نکوهیده آن، در برخی از آیات قرآن از نجوا و سخنان درگوشی منافقان و کسانی که ایمان به خدا نداشتند و با هدف توطئه و دسیسه، علیه مؤمنین خصوصی و درگوشی با یکدیگر صحبت میکردند و باعث حزن، اندوه و نگرانی مؤمنان میشدند نکوهش شده است و خداوند خطاب به مؤمنان میفرماید:
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا تَنَاجَیْتُمْ فَلَا تَتَنَاجَوْا بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِیَتِ الرَّسُولِ وَتَنَاجَوْا بِالْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِی إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ؛(2) ؛
»ای کسانی که ایمان آوردهاید، چون با یکدیگر راز گویید رازی مگویید که در آن گناه و ستم و نافرمانی پیامبر باشد و با یکدیگر به نیکوکاری و پرهیزکاری راز گویید و از خدایی که بهسوی او برانگیخته میشوید پروا کنید«.
مناجات خمس عشر
فرازی از مناجات الراغبین امام سجاد (علیه السلام):
اِلهى اِسْتَشْفَعْتُ بِکَ اِلَیْکَ،
وَاسْتَجَرْتُ بِکَ مِنْکَ،
اَتَیْتُکَ طامِعاً فى اِحْسانِکَ،
راغِباً فِى
امْتِنانِکَ، مُسْتَسْقِیاً وابِلَ طَوْلِکَ، مُسْتَمْطِراً غَمامَ فَضْلِکَ،
طالِباً مَرْضاتَکَ، قاصِداً جَنابَکَ، وارِداً شَریعَهَ رِفْدِکَ،
مُلْتَمِساً
سَنِىَّ الْخَیْراتِ مِنْ عِنْدِکَ، وافِداً اِلى حَضْرَهِ جَمالِکَ،
مُریداً وَجْهَکَ،طارِقاً بابَکَ، مُسْتَکیناً لِعَظَمَتِکَ..
خدایا ؛
خودت را به درگاهت شفیع آورم ...
و از تو به خودت پناه برم ....
به درگاهت آمدهام در حالىکه آزمندم...
به احسانت مشتاقم ،
به دریافت بخششت تشنهام ...
به باران رحمتت باران جویم ....
از ابر فضل و احسانت جویاى اسباب خشنودیت هستم ...
و عازم تشرف به آستانت گشتهام....
در جویبار عطایت وارد گشته ...
و خواهشمند بهترین نیکیهاى تو هستم ....
بار نیاز به درگاه حضرت تو فرود آورده...
و ذات تو را خواهانم ،
کوبنده ام در رحمتت را ...
و خوارم در برابر عظمت...
1396/04/04
شیعیان ما به اندازه آب خوردنی ما را نمی خواهند!
مرحوم حاج محمد علی فشندی تهرانی (ره):
در مسجد جمکران قم اعمال را بجا آورده و با همسرم می آمدم. دیدم آقایی نورانی داخل صحن شده و قصد دارند طرف مسجد بروند.گفتم:
این سید در این هوای گرم تابستان از راه رسیده تشنه است . . . ظرف آبی به دست او دادم تا بنوشد؛ پس از آنکه ظرف آب را پس داد گفتم:
« آقا شما دعا کنید و فرج امام زمان را از خدا بخواهید تا امر فرجش نزدیک گردد».
فرمود:« شیعیان ما به اندازه آب خوردنی، ما را نمی خواهند، اگر بخواهند دعا می کنند و فرج ما می رسد ».
این را فرمود و تا نگاه کردم آقا را ندیدم.
فهمیدم وجود اقدس امام زمان علیه السلام را زیارت کردم و حضرتش امر به دعا نموده است »
.
.
وقتی این مطلب رو خوندم ،
یاد روایتی سوزناک از حضرت امیر (علیه السلام) افتادم که فرمودند :
«صَاحِبُ هَذَا الْأَمْرِ الشَّرِیدُ الطَّرِیدُ الْفَرِیدُ الْوَحِیدُ؛
صاحب این امر، آواره،رانده ،تک و تنهاست . . .
ممکن بود یک اشکال مقدّری وجود داشته باشد، ایشان به آن هم جواب میداد. ممکن بود کسی بگوید وقتی میگوئیم « ثبت قلبی علی دینک»، ما که دینمان درست است، منطقی است، مستحکم است، این برای آن طبقات پایین است. ایشان میفرمود در هر طبقهای که دل انسان و ایمان انسان و دینداری انسان هست، تنزل از آن طبقه، برگشت است.
«ثبت قلبی علی دینک» یعنی دین را در همان طبقهی عالی نگه دار و تثبیت کن. اگر این شد، آن وقت زندگی میشود شیرین، مرگ هم مرگ راحت . یکی از مشکلات اساسی ماها، مشکل مردن است.
امام سجاد (علیه السلام) به خداوند متعال عرض میکند: «امتنا مهتدین غیر ضالین، طائعین غیر مستکرهین غیر عاصین».
خب، انسان در همه ی طول عمر در طریق هدایت بوده، اما باز امام دعا می کند که:
«امتنا مهتدین غیر ضالین، طائعین غیر مستکرهین غیر عاصین»؛
معلوم میشود خطرناک است.
حکم مستوری و مستی همه بر عاقبت است کس ندانست که آخر به چه حـالت برود
آرشیو صوتی برنامه ی تلویزیونی سمت خدا
با حضور کارشناس محترم : حجت الاسلام والمسلمین حیدری کاشانی
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْقَاسِمِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْحَسَنِ الْحُسَیْنِیِّ عَنْ أَبِی مُحَمَّدٍ الْعَسْکَرِیِّ عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ:
کَتَبَ الصَّادِقُ ع إِلَى بَعْضِ النَّاسِ إِنْ أَرَدْتَ أَنْ یُخْتَمَ بِخَیْرٍ عَمَلُکَ حَتَّى تُقْبَضَ وَ أَنْتَ فِی أَفْضَلِ الْأَعْمَالِ فَعَظِّمْ لِلَّهِ حَقَّهُ أَنْ [لَا] تَبْذُلَ نَعْمَاءَهُ فِی مَعَاصِیهِ وَ أَنْ تَغْتَرَّ بِحِلْمِهِ عَنْکَ وَ أَکْرِمْ کُلَّ مَنْ وَجَدْتَهُ یَذْکُرُنَا أَوْ یَنْتَحِلُ مَوَدَّتَنَا ثُمَّ لَیْسَ عَلَیْکَ صَادِقاً کَانَ أَوْ کَاذِباً إِنَّمَا عَلَیْکَ نِیَّتُکَ وَ عَلَیْهِ کَذِبُهُ.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل ؛ ج12 ؛ ص419
امام حسن عسکری علیه السّلام از پدرانش علیهم السّلام روایت میکند که امام جعفر صادق علیه السّلام به مردی نوشتند:
اگر
می خواهی کارهایت به نیکی انجام گیرد و پایان عمر و زندگیات خیر باشد؛
تا هنگام مرگ، حق خدا را مراعات کن،
نعمت
های خداوند
را، در راه معصیت خرج نکن.
به بردباری و
حلم خداوند، مغرور نباش،
و
به آن که یاد ما میکند یا مدعی مودت و دوستی ما
میشود، نیکی نما،
لازم نیست بدانی او راست می گوید یا دروغ، تو طبق نیت خود کار کن و
او را به دروغش واگذار.
روایت شده است که حضرت رضا صلوات الله علیه به یکی از شیعیانشان فرمودند: در قنوت نماز جمعه چه مى خوانید ؟
او عرضه می دارد : آنچه مردم مى خوانند ،
امام فرمودند : همانند آنان نخوان ،بلکه بخوان :
اللَّهُمَّ أَصْلِحْ عَبْدَکَ وَ خَلِیفَتَکَ بِمَا أَصْلَحْتَ بِهِ أَنْبِیَاءَکَ وَ رُسُلَکَ وَ حُفَّهُ بِمَلَائِکَتِکَ وَ أَیِّدْهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ مِنْ عِنْدِکَ وَ اسْلُکْهُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً یَحْفَظُونَهُ مِنْ کُلِّ سُوءٍ وَ أَبْدِلْهُ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِ أَمْناً یَعْبُدُکَ لَا یُشْرِکُ بِکَ شَیْئاً وَ لَا تَجْعَلْ لِأَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ عَلَى وَلِیِّکَ سُلْطَاناً وَ أْذَنْ لَهُ فِی جِهَادِ عَدُوِّکَ وَ عَدُوِّهِ وَ اجْعَلْنِی مِنْ أَنْصَارِهِ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
بارالها،
کار ظهور بنده شایسته و خلیفه راستینت (امام مهدی) را اصلاح فرما
همانگونه که کارپیامبران و فرستادگانت را اصلاح نمودی
و از فرشتگانت نگاهبانانی بر او بگمار
و از سوی خویش با" روح القدس" او را یاری و پشتیبانی فرما
و دیده بانانی از پیش رو و پشت سر همراه وی گردان تا از هر بدی نگاهش دارند و ترس و هراس او را به امن و امان دگرگون ساز
که او ترا می پرستد
هیچ چیز را همتا و همانند تو نمی داند
پس برای هیچیک از آفریدگانت برتری و چیرگی نسبت به " ولی" خودت قرار مده
و او را در جهاد با دشمنت و دشمنش اجازت فرما
و مرا از یاران او بشمار آور که همانا تو بر هر کاری توانائی.
حضرت آیت الله جوادی آملی (دام ظله) در کتاب ارزشمند امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) موجود موعود در تفکیک دقیق و زیبایی که میان دو طایفه شیعیان می کنند چنین می نگارند:
بی شک، ظهور امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و ایجاد حکومت عدل مهدوی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) با مبارزات فراوانی همراه خواهد بود، چرا که سردمداران کفر و طغیان به راحتی پیام عدالت گستر و حق محور امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را برنتابنده و با حضرتش به جنگ خواهند پرداخت، بنابراین قیام آن حضرت با مجاهده و ایثار و نثار آغاز خواهد گشت .
آیت الله حاج میرزا احمد سیبویه، ساکن تهران، از آقای شیخ
حسین سامرایی که از اتقیای اهل منبر در عراق بودند، نقل کردند:
در ایامی که در سامرا مشرف بودم،
در روز جمعه ای،
طرف عصر به سرداب مقدس رفتم.
دیدم غیر از من احدی نیست.
حالی پیدا کردم و متوجه مقام حضرت صاحب الأمر علیه السلام شدم.
در آن حال صدایی از پشت سر شنیدم که به فارسی فرمود:
به شیعیان و دوستان بگویید که خدا را به حق عمه ام حضرت زینب علیهاالسلام قسم دهند، که فرج مرا نزدیک گرداند.
__________________________________
-ستاره ی درخشان شام ص 330،
-به نقل از شیفتگان حضرت مهدی علیه السلام ج 1، ص 251
با نام خداوند عالی اعلی
غربت و تنهایی
مهدی آل محمد(عجل الله تعالی فرجه الشریف)
جذبه های دنیوی و کشش نفسانی، همیشه انسانها را به این وا داشته که به سمت دنیا طلبان سوق پیدا کنند و در نتیجه، مردان الهی و رهبران دینی کمتر طرفدار داشته باشند و نوعا در غربت و تنهایی به سر برند. انبیاء و امامان معصوم (علیهم السلام) هر کدام در برهه ای از زمان این تجربه تلخ را داشته اند، از جمله امام زمان علیه السلام این تنهایی و غربت را در دوران غیبت کبری تحمل می کند.امیر المومنین حضرت علی (علیه السلام) در این زمینه فرموند:
«صَاحِبُ هَذَا الْأَمْرِ الشَّرِیدُ الطَّرِیدُ الْفَرِیدُ الْوَحِیدُ؛ صاحب این امر، آواره، رانده، تک و تنهاست».
ای شکوفایی هــــر گل ز شکوفایی تو نبود هیـــچ گل نـــاز به زیبــــــایی تو
مهدی فاطمه ای مونس تنــهایی من اشک ریــزم به خدا از غم تنــهایی تو
چه شود گر به گدا
اذن تماشا بدهی تـــا ببینــم
رخ زیـبا و تمــاشـــایی تو
بهترین وسیله رسیدن به خدا
اهل بیت علیهم السلام هستند ..
آیت الله مجتهدی تهرانی (رحمت الله علیه) :
اگر امید داری که کس دیگری دعایت را استجابت میکند، دعایت مستجاب نمیشود.
اگر میخواهی که دعایت مستجاب شود؛ ببین در دلت اگر به هیچ کس امید نداری، خدا را صدا بزنی، خدا حاجتت را میدهد. توسل هم پیدا کنید مخصوصاً به «نرجس خاتون» که مادر ولی وقت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است.
وقتی به پسرش بگوید که کسی به من متوسل شده، پسر مجبور است به حرف
مادرش گوش دهد. البته توسل به همه خوب است اما آنها مقداری طول میکشد.
چهل سال پیش من گرفتاری داشتم، یکی از اولیا خدا در کربلا به من فرمودند: «به حضرت نرجس خاتون مادر امام زمان متوسل شوید، ایشان چون مادر ولی وقت ما هستند به فرزندشان میفرمایند که پسرم، این شخص به من متوسل شده خواستهاش را بده هزار صلوات یا یک ختم قرآن نذر ایشان کن تا گرفتاریت برطرف شود.»
حدیثی در منابع روایی وجود دارد که حکایت از رجعت حضرت زهرا (سلام الله علیها) بعد از ظهور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) دارد.
داستان رجعت آن حضرت در ضمن روایتی طولانی که در پرسش مفضل از امام صادق (علیه السلام) مطرح شده، آمده است:
مفضل می گوید از امام صادق (علیه السلام) پرسیدم: آقا، آیا پیامبر (صلی الله علیه وآله) و امام على (علیه السلام) با قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) خواهند بود؟
فرمود:
آرى، و الله پیامبر (صلی الله علیه وآله) و على (علیه السلام) ناگزیر می باید قدم روى زمین بگذارند....
اى مفضل! گویا مى بینم که ما ائمه آن موقع جلوی پیامبر جمع شده و
به آن حضرت شکایت مى کنیم که امت بعد از وى چه به روز ما آوردند، و مى گوییم امت،
ما را تکذیب کردند؛
امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) |
|||
ردیف |
موضوع سخنرانی |
دریافت فایل |
سخنران |
1 |
مردم و تبعیت از امام |
حجة الاسلام مسعود عالی |
|
2 |
ویژگی تشرف یافتگان |
حجة الاسلام مسعود عالی |
|
3 |
سختی همراهی با اولیاء خدا |
حجة الاسلام مسعود عالی |
|
4 |
القاب و اسماء حضرت بقیة الله |
حجة الاسلام مسعود عالی |
|
5 |
علت طولانی شدن غیبت |
حجة الاسلام مسعود عالی |
|
6 |
وظایف شیعه در زمینه سازی ظهور |
حجة الاسلام مسعود عالی |
|
7 |
استغاثه برا تحقق ظهور حضرت |
حجة الاسلام مسعود عالی |
|
8 |
تبعیت از امام عصر (عج) |
حجة الاسلام مسعود عالی |
|
9 |
یاری امام عصر (عج) |
حجة الاسلام مسعود عالی |
توجه :
چون فایلهای صوتی از سایت راسخون تهیه شده ، دوستانی که آنتی ویروس نود 32 رو نصب دارن برای دانلود فایل صوتی آنتی ویروسو غیر فعال
کنید . یا از این طریق رفع بلاک سایت روانجام بدید .
آرشیو صوتی برنامه ی تلویزیونی سمت خدا
با حضور کارشناس محترم : حجت الاسلام والمسلمین مسعود عالی
بنام خدا
پندهایی ازآیت الله مجتهدی تهرانی (ره)
مرحوم آیتالله احمد مجتهدی تهرانی (ره) در سخنانی اظهار داشته است:
امام زینالعابدین (علیه السلام) فرمودند:
هر کس عالم و حکیمی نداشته باشد که او
را ارشاد کند هلاک میشود. انسان
باید در دو چیز استاد داشته باشد یکی اخلاقیات و دیگر عُرفیات.
اگر درس بخوانی و استاد اخلاق نداشته باشی، بر فرض آیةالله هم بشوی نَفْس تو هم، آیةالله میشود آنوقت بیچاره میشود.
همانطور که به دکتر میروی و دستور رژیم غذایی میگیری باید پیش استاد بروی و دستور اخلاق بگیری، باید استاد باشد که نزد او بروی که باد کبر و غرور تو را خالی کند، فکر نکنی حالا که این کتابها را میخوانی به جایی رسیدهای و حتماً مورد تأیید امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قرار گرفتهای.
در روایات ما آمده است:
برای انجام هر کار «بسم اللّه الرحمن الرحیم» بگویید . 1
یعنی کاری که قصد انجام آن را دارید، باید به گونه ای باشد که در مدخل ورودی آن بتوان گفت: «خدایا به نام تو ».
به این ترتیب، ما هیچ کاری را بدون مطالعه، تفکر و عاقبت سنجی انجام نمی دهیم؛
و علاوه بر این، کارهایی را انجام
میدهیم که بتوانیم در ابتدای آن بگوییم: «خدایا با نام تو آغاز میکنم».
_________________________
[1]ـ وسائل الشیعه، ج 7، ص 170